زندگی زیباست

زندگی زیباست؛

اگر روح آزاد عشق و محبت اسیر زندانفراموشی دل نگردد و خزان یأس گلبوته های امید بهار جان را در وسعت انتظار زرد خویش،مدفون نسازد زندگی زیباست.

اگر عقده های زخمی بزرگ، طپش زیستنرا از قلب کوچک کبوترها نرباید و در ذهن شلوغ بیشه زار اندیشه، مرگ نیلوفرهای وحشینروید زندگی زیباست.

اگر لب خوفناک تیرها، خون بیدهایمجنون را در جام سبز لیلای چمن نریزد و دست بی خبر طوفان، گل خواب را در صدف آبیباغ پرپر نکند زندگی زیباست.

اگر کنار جویباران نیم خفته، غزالهایخسته دشت از آغوش وهم و هراس بگریزند و در بال رویاهای شیرین به آن سوی حصارهای شبسفر کنند زندگی زیباست.

اگر خرمن هستی جنگل در خشم آتشینتندر نسوزد و خاکستر سیاه مرگ تن پوش درختان بی پناه و محزون نگردد زندگی زیباست.

اگر پری مهربان قصه ها از بستر خاطرهها برخیزد و در معصومیت و صداقت ناب کودکان همواره زنده بماند زندگی زیباست.

اگر هوای نگاه تو از آه سینه سوزخاکهای افسرده بارانی شود و مسیح دستانت در کالبد دستهای مرده بذر حیات و رویشبپاشد زندگی زیباست.

اگر من و تو در کشتزار قلبمان گلیبکاریم که هیچ کس را یارای چیدن آن نباشد و هیچ اشکی جز اشک شبانه عشق رخسار زیبایشرا نشوید زندگی زیباست.

حتی برای تو که هم آغوش رنج و حرمانیو آفتاب شادی رابه خنجر زهر آلود شب غم سپرده ای، آری زندگی برای تو نیز زیباست.

زیرا روزی مهمانی عزیز در خانه دلترا خواهد زد و با حضورش زندگی را از نو به تو تقدیم خواهد کرد مهمانی که عشق نامدارد.